Entelektüel gevezelikte elimize kimse su dökemez. Kadınların ezilmişliğinden, ikinci sınıf görülmesinden, hatta bazı bölgelerde insan yerine bile konulmadığından, uğradığı tecavüz ve işkencelerden bahseder dururuz. Rakamlar, istatistikler veririz. Zaten her şeyi duygusuz, rakamlardan ibaret sanırız. Bir de önderlerimiz vardır bizim ve bir de onların sözleri. ‘’Kadınlar göğün yarısıdır’’ deriz. ‘’Kadın olmadan devrim olmaz’’ deriz. Sözlerin kime ait olduğunu da hemen belirtiriz ki, entelektüelliğimiz iyice perçinlensin.
Biz hep iyi atarız. Atarız atmasına da attığımızı tutturamayız. Sanırsınız ki, bizler Venüs’te, karşı cinsimiz Uranüs’te yaşıyor.
Niye mi?
Gevezelik ediyoruz çünkü. Karşıki mahalleye, öteki bölgeye, diğer kıtaya bakıyoruz ama bir kendimize bakmıyoruz, bakamıyoruz. Aynanın karşısına yalnızca sakalımızı kesmek veya rujumuzu sürmek için geçiyoruz. Ama hiç mi hiç bakmıyoruz kendi kafatamızı işgal eden ataerkil zihniyete.
Ataerkilliğe dayanan her hareketimizin erkek egemen düzene en azından 1 yıl daha ömür kattığını anlayamıyoruz.
Kadınlar ve erkekler olarak eleştiri ve özeleştiri oklarını iyice sivriltmek zorundayız. Yıkmayı kendimizden başlatmadığımız sürece,sözlerimiz, hatta pratiğimiz (Örneğin, 8 Martlarda alanlara çıkmamız yahut bir kadına tecavüz ve katliam haberlerini fırsat bilerek lanet okuyuşlarımız) entelektüel gevezelikten, dostların çarşıda görmesinden öte geçemeyecektir.
Baran Sarkisyan
Dünyalılar