BIÇAK KEMİKTE
Eti geçti duydun mu
Bıçak kemikte
Duymadınsa duy artık
Behey allahın kulu
Bıçak kemikte
Duy da silkin n’olursun
Bu ne biçim uyku bu
Bıçak kemikte
Verilmemiş alınmış hep
Yük vurulmuş dağlar gibi – insanlık bu mu
Çalıyor sömürünün imdat çanları
Kımılda da kurtar şu onurunu
Bıçak kemikte
Topraksa paylaşılmış kıyılarsa yağmalanmış
Umut hacizde
Ya bu neyin puştluğu bu
Sana yokluk, sana yasak, sana dam
İnsan değil – hâşâ – bir yağmacı soyu bu
Bıçak kemikte
Üretensin, yaratansın, yürütensin dağları
Bakma öyle kilit kilit duvar duvar
Yetsin artık bu susku
Bıçak kemikte
Anasın boynun bükük, babasın kolun kırık
Oğullar kan içinde
Kaldır artık başını
«Kalsın benim dâvam dîvana kalsın» demiş ozan
O dîvan sensin artık
Bıçak kemikte
Hasan Hüseyin Korkmazgil, Tohumlar Tuz İçinde İsimli Kitabından