Toplum nezdinde namuslu, şerefli, vatansever, terbiyeli vb etiketler ile varoluşumuza anlam katma sanrısını yaşayan bir ‘insansı’ olmaktansa; orospu, terörist, şerefsiz, onursuz, gavur gibi söylemleri gönül rahatlığı ile kabul edip kendi kendini yaratan bir ‘insan’ olmayı yeğleriz.
Toplumdaki ahlâkın yapısına bakarsak karmakarışık halde olduğunu farkedebiliriz. Temeli din ile atılmış feodal bir ahlâk ve bireysel özgürlüğe saygı çerçevesinde konuşlanmış daha modern bir ahlâk olarak tanımlayabiliriz basitçe. Aslında bundan daha karmaşık ama ortadaki kargaşayı açıklamaya yeter.
Türkiye’de nasıl ki kapitalizm çarpık bir vaziyette; üst yapı olan ahlâk da doğallığında öyle. Ahlâktan bahsederken herşeyin alışverişe döndüğü kapitalist bir ahlâk mı, yoksa herşeyi kan-soy bağları ile çözmeye çalışan içe kapanık namusçu feodal bir ahlâk mı? Türkiye her ikisini de içinde barındırıyor.
Kapitalizm toplumu yozlaştırıp sadece tüketen insan tipini oluştururken zamana ayak uydurup ahlâkı da çeşitlendirerek bireylerin yaşadığı iç çatışmalara yenileri eklemeye devam ediyor. Bilinç seviyesi zaten asgarinin altında olan toplumumuzda insanlar bu feodal ve modern ahlâk kuralları içinden ayrım yapamayıp işine geleni kullanmaya yöneliyor.
Sevişmek güzel bir eylem değil mi? Bu konuda hemfikiriz sanırım. Peki seviştiğimizde orospu olarak yaftalanmak nasıl?
Sevişmek, sevginin soyut halden somut hale geçip tende ve vücutta vuku bulması eylemidir. Daha kısa tanımla, sevginin ete kemiğe bürünmesidir. E tabii günümüzde sevgi gibi sevişmek de yozlaştırılmıştır ve ikili ilişkilerde doğal sürecinden uzaklaşmıştır maalesef.
Yaşadıkları aşkın doğal bir getirisi olan cinsel arzuların, toplumun ahlâk kurallarını dikkate almaksızın özgürce yaşayanlara orospu diyoruz. Nasıl ki dirensek terörist, içsek gavur oluyoruz; kadın sevişince de orospu oluyor.
Toplumun değer yargıları çarpıktır ve hâl böyle olunca bize orospu, terörist, gavur gibi etiketleri takmalarını zerre önemsememeliyiz çünkü onların ahlâk değerlerini reddetmekteyiz.
Bu ahlâk kuralları; birçok bakımdan değersiz, çoğu hak ve özgürlüğe kilit vuran bir canavar konumunda. Hala tarihte ve günümüzde hiçbir işe yaramamış ve yaramayacak olan; farklıya kötü, insana kul gözüyle bakan ve en çok kadınların, çocukların, hayvanların bu nefretten nasibini aldığı düzenin yapı taşı konumunda. Evet toplum nezdinde namuslu, şerefli, vatansever, terbiyeli vb etiketler ile varoluşumuza anlam katma sanrısını yaşayan bir ‘insansı’ olmaktansa; orospu, terörist, şerefsiz, onursuz, gavur gibi söylemleri gönül rahatlığı ile kabul edip kendi kendini yaratan bir ‘insan’ olmayı yeğelemeliyiz derim.
Cihan Ören
Dünyalılar