Dinler ortaya çıktıkları dönemler itibariyle devrimci hareketlerdir, bu devrimleri yapanlar zamanlarının ruhuna uygun olarak peygamber sıfatıyla ve kutsal bazı imgelerle ortaya çıkıyorlardı.
Neredeyse her gün birileri ortaya çıkıp “ben peygamberim” diyordu, düşünceleri, çözümleri, ve karakterleri kabul görenler aradan sivrildiler ve taraftar topladılar. Süreç içinde bu kişilikler ardılları tarafından kullanıldı, kendilerine ve öğretilerine yüklenen kutsal anlamlar daha da derinleştirildi ve çoğu zaman tartışmaya kapatıldı.
Böylelikle bu kişi ya da kuramı üzerinden topluma yön verebilecekler, ortak bir motivasyon kaynağı olarak kullanabilecekler, yeri geldiğinde bu ortak motivasyonla toplumları savaştırabilecek, ya da dizginleyebileceklerdi.Elbette tüm bu devrimci hareketler ve kişilikler zamanı geldiğinde yerlerini yeni devrimcilere ve kuramlara bıraktılar, ancak din kavramı çoğu zaman dünyevi çıkarlar nedeniyle kutsallık zırhıyla sarmalandığı için insanlığın bu devrimci hareketlerin yerine yenilerini koyması çok kolay olmadı, olmuyor.Şuan itibariyle milyarlarca taraftarı olan dinler de zamanın bu devrimci hareketlerine örnektir. İnsanlık tarihinde birer mihenk taşıdırlar, misyonlarını yerine getirdiler ve artık yeni devrimlerin önünü açmak üzere tarih sahnesinden çekilmeliler.Bu yaklaşım dinlere ve onun kuramcılarına hakaret anlamına gelmiyor, ancak değişim, tarihin değişmeyen tek gerçeği…
Kutsal zırhlar değişim talep ve ihtiyacının önüne geçemeyecek ve er ya da geç yaşanacak.
Gelecekte insanların dini, adalet ve vicdan üzerine inşa edilecek, kutsallaştırılıp tartışmanın dışında tutulan hiç bir kavram ve kişi yer bulamayacak, dünya siyasi sınırların olmadığı ve insan temelinde iletişimlerin kurulduğu yepyeni bir döneme girecek.
Biz o dönemin erken temsilcileriyiz…
Deniz KARTAL