Dijital iletişimi kullanarak geçirdiğimiz zaman günde iki saati geçerken, diğer insanlarla iletişim için harcadığı zaman ortalama 90 dakikaya düştü.
Hafta içi her sabah vapurda karşılaşıyoruz. Her zamanki yerlerimize oturuyoruz. O karşı çaprazımda kalıyor. Yüzü bana dönük. Çok defa bana bakarken yakaladım gözlerini. Okuduğu kitabın arkasından. O da beni yakalamıştır. Yakalamak bile denmez aslında çünkü ilgimi saklayamadığım bir gerçek. Geçen hafta bana gülümsedi. Şaşkınlıktan gülümsemesine nasıl karşılık verdiğimi bile hatırlamıyorum. Ama biliyorum ki ya onunla iletişime geçeceğim ya da vapurdaki çocuk olarak kalacağım…
Eğer yanında her gün onunla gelen bir arkadaşı olsaydı belki adını öğrenebilirdim. Arkadaşı onunla konuşurken ismi ile hitap eder bu şekilde öğrenebilirdim. Eğer adını öğrenebilseydim Facebook da ismini aratır bütün aynı isme sahip insanların fotoğraflarını kontrol eder onu bulur, özel mesaj atardım. Belki arkadaş listesinde olmayanların özel mesaj atmasına izin vermiyordur. O zaman dürterdim onu. Aslında dürtmenin hem ismini sevmiyorum hem de dürtme olayını. Bazı fotoğraflarını beğenirdim belki. Fotoğrafımdan beni tanıyabilirdi. Adını bilmiyorum ama eğer nerede çalıştığını bilseydim yine onu bulabilirdim. Büyük kurum ve şirketlerin çalışanlarının oluşturduğu gruplar var mesela. Teker teker grup üyelerini kontrol edebilirim. Olmadı paylaşılan resim vb içeriklerde etiketlenen kişilerin profillerini ve arkadaşlarını da kontrol etmek mümkün. Bu paylaşımları beğenenleri ya da yorum yapanları ve bunların akraba ve arkadaşlarını da görmek mümkün. Bütün bu kişilere bakarak da bulabilirim onu. Sabırla bütün profillere bakıp fotoğrafından onu bulmaya çalışırdım. Tabi bazılarının profilinde yakından bazılarının da uzaktan fotoğraflar oluyor. Eğer bir manzara fotoğrafı ise profil resmi, o zaman işim daha zor olurdu. Ama bir şekilde onunla iletişime geçmek için bu zahmete katlanabilirim.
Büyük ihtimalle bir Twitter kullanıcı. Gerçi Twitter, Facebook gibi de değil. İsmini bilmeden birini bulmak çok zor. Fakat hangi konularla ilgilendiğini, siyasi ve sosyal düşüncelerini bilseydim onu bulmak biraz daha kolay olabilirdi. Türkiye gündemini daha yakından takip ederek güncel Hashtag leri izleyebilirim. Gerekirse saatlerce gündem olan Hashtag lere bakıp, konu ile ilgili tweet atan kullanıcılardan onu bulabilirim. Ayrıca Twitter’da da özel mesaj DM seçeneği var.
İşlerinin yoğunluğu sebebiyle Facebook veya Twitter’a bakacak zaman bulamıyorsa başka ihtimallerim de olurdu. Eğer bu hesaplarına bağladığı bir e-mail adresi varsa o zaman bütün iletiler bir e-mail adresine gider. Yaptığım etkileşimlerden bu şekilde haberdar olabilirdi. E-mail daha ciddi ve önemli duruyor. O şekilde görebilirdi beni ve deli gibi onunla iletişim kurmak istediğimi.
Pinterest, İnstagram veya Tumblar da var. İlgi alanlarından doğru bu siteleri kullanarak da onu bulabilirim. Mesela okuduğu kitaplar. Kitapların sosyal medya ortamında hayran sayfalarına ulaşıp, Türkiye’de o kitabı kimlerin okuduğuna bakabilirim. Kitabın, yayın evinin ve yazarların kendi resmi internet siteleri ve sosyal medya sayfa veya gruplarına ulaşabilirim. Ayrıca bu kitapta yer alan ya da yazarının diğer kitaplarında söylediği ünlü sözlerden doğru da kişilere ulaşılabilir. Bunu denerim gerekirse. Kolay değil ama imkansız da değil.
Belki de giydiği kıyafetlerin markalarından doğru ulaşabilirim ona. Markaların da sayısız bütün mecralarda hesapları, profilleri var. İnsanlar buralarda kıyafetleri beğeniyor, favoriliyor ya da paylaşıyorlar. Sadece markaların değil o markaların kıyafetlerini satan sanal mağazalar da var. Kıyafetleri kontrol edip, kimlerin beğendiğini ve yapılan yorumları görebilirim. Tabi yorum yapanları ve profillerini de. Belki bunlardan biridir ve onunla bu şekilde iletişim kurabilirim.
Ya da…
Hem zor hem de eski moda ama artık bu saydıklarımın hiçbiri bir işe yaramazsa eğer,
o zaman bir ‘’Merhaba’’ diyebilirim…
Ayhan Yalçınkaya
ayhan.ykaya@yahoo.com.tr