Tarihin trajedileri dinamizmini hiç kaybetmeden devam etmekte. Ancak bu duruma rağmen durumu olumlamaya çalışanların varlığı, var olan durumu örtbas etmeye çalışırken kutuplararası gerilimi de gittikçe derinleştirdi.
Geriye dönüp baktığımız bu büyük ancak etki kapsamında küçük ve etkisiz küresel-1920’deki Milletler Cemiyeti,1945’deki Birleşmiş Milletler ve 1949’daki NATO gibi- birleşmeler durumun en iyi örnekleri olarak değerlendirilebilir.
Nitekim Kant’ın ‘’ebedi barış’’ söylemini temel alan Birleşmiş Milletler gibi kuruluşların küresel refaha dair nasıl bir tavır içinde olduklarını değerlendirmeye çalışmak büyük bir zaman kaybı olarak geri dönecektir. Çünkü kavramların küreselleşmesi ve bu arenada tekrar değerlendirilmeye çalışılması kavramın sahip olduğu anlamı farklı boyutlara çekerek anlamsız hale gelmesine neden olmuştur.
Bugün dünyanın farklı noktalarında özgürlük, istikrar, barış, refah, demokrasi kavramlarının tek bir kalıba sokulması beraberinde siyasi çözülmelerin en önemli nedenleri arasındadır.
Diğer bir değerlendirme olarak da bu çözülmelere karşı dünyanın bu değişimlere karşı verdiği tepkiyi gösterebiliriz. Yaşanan siyasi krizlerin getirdiği ortamdan rant sağlamaya çalışan partilerin varlığı geride kalan çocuk ve sivil ölümlerinin gerçekliğini perdelemiştir. Suriye’de Beşar Esad’ın ve Mısır’da Sisi’nin politikalarına yönelik sempati duyanlar ve ses çıkarmayanlar bugün kaybetmekte olduğumuz insanlık kavramına en büyük darbeyi vuranlardır.
İnsanlık kavramının arkasında milliyet, din, ırk,yaş vs. gibi kalıpların varlığı kavramın sınırlarını keserek bir modele dönüştürmüş ve kavramı bir rant aracı haline getirmiştir. Işte bu nedenler otoriter yönetimlerin gittikçe güç kazanmasını ve daha çok ölüm, idam haberlerini duymamızın temel sebebidir. ‘’Dünya daha yaşanılır hale gelecek’’ şeklinde bir söylem oluşturmak isteniyorsa öncelikle bu kalıplardan sıyrılmış bir ortam varlığı zaruridir. Ancak bir tarafta toplu idamlar, açlıktan ya da iç savaşlarda ölen çocuklar ve siviller bir tarafta da tüm bunları umursamayan, gözünü iktidar koltuğuna dikmiş siyasiler ve sessiz kitleler bulundukça imkanı olmayan bir hayal peşinde olduğumuz da çok açıktır.
Büyük bir zıtlık ve mide bulandırıcı hedefler…empati kurmayı da unuttuk ve insanlığımız öldü..başımız sağolsun..
Asiye Erduran