Ruveyda, sekiz yaşında bir esmer gülüştür okulumda, bir yoksul mutluluk, solgun bir umut…
Yanıma gelir de sohbet ederiz düşle karışık; sevinçlere dalarız yan yana olunca, bir olunca iki can.
-Sizin kaç çocuğunuz var?
-Ben evli değilim güzel kızım.
-Onu sormadım ki, kaç çocuğunuz var diye sordum!
-Yok benim çocuğum.
-Sahi mi? Ama baba gibi bakıyorsunuz siz…
Ah yüzü ben`li kızım benim, kağıttan kayık yapmış da bana veriyor geçen gün.
-Dersi dinlemedim hiç, bu kayıkla uğraştım hep.
-Dersini dinleseydin keşke kızım, yapardın yine kayığı..
-Ama ben bunu size yaptım, sevdiniz mi?
-Sevmez olur muyum hiç? Senin emeğin bu kayık, senin olsun.
-Ama beraber yüzdürelim.
-Peki beraber yüzdürelim Önce adını yazayım kayığa. “Ruveyda`nın Kayığı”
-Bu kayıkta çocuklar olsun hep.
-Tamam, büyükleri bindirmeyiz.
-Sadece siz binin büyük olarak!
-Kaç çocuk sığar bu kayığa Ruveyda?
-Bilmem ki! Ama her çocuğu almayız.
-Kimleri alalım peki?
-Yoksul çocukları alalım sadece.
-Nereye gideceğiz çocuklarla?
-Bilmem ki! Bize gideriz hep beraber ama biz de yoksuluz ki!
-Evin şurası, yakıncacık bir yere kayıkla mı gideceğiz hem de Ankara`da?
-Olsun! Oyun bu, deniz şart değil ki!
-Doğru, zaten bir sürü su var, kayığımız tatlı tatlı yüzer.
-Kayıktaki çocuklar yoksul ya, biz de yoksuluz ya, bence yoksulluk bitsin eve gidince.
-Nasıl bitireceğiz yoksulluğu Ruveyda?
-Bilmem ki! Evde bir sürü çikolata olsun, hepimiz yiyelim!
-Zenginlik olmazsa yoksulluk olur mu Ruveyda?
-I ıh, olmaz!
-O zaman ne zenginlik kalır ne de yoksulluk kalır değil mi?
-Bence de, zenginlik kötü!
-Sen zengin olmak istemez misin?
-Yok, istemem ben.
-Niye?
-Param olursa olmayana veririm, zengin olmam.
-Sen parası olmayana yardım edersen yoksulluk da biter değil mi?
-Biter tabi!
-Eşit olalım hepimiz Ruveyda. Ne yoksulluk, ne zenginlik olsun, eşit olalım hepimiz!
-Öğretmenim biz niye yoksuluz…
-Eşit olamadığımız için Ruveyda.
Ders zili çaldı da sınıfına gitti kızım benim. Ertesi tenefüs kuş gibi benden taraf uçuverdi yine.
-Ben anladım eşitliği öğretmenim.
-Bana da anlatır mısın kızım?
-Çikolatayı yapanlara diyeceğim, bunu siz yapıyorsunuz, siz de yiyin, biz de yiyelim diyeceğim.
-Ama parayla satılıyor çikolatalar.
-Parayla satılmasın işte!
-Ya maliyeti ne olacak çikolatanın? İşçilerin ücretleri de var hem, maaş alıyorlar çikolata yaptıkları için.
Düşündü uzun uzun da çıkamadı işin içinden Ruveyda, zil çaldı gidiverdi sınıfına. Tenefüs olunca pırr yanımda!
-Çikolata parayla satılacaksa hepimizin parası olsun.
-Ya yoksa hepimizin parası?
-O zaman olmuyor işte! Zenginlik de kötü, yoksulluk da kötü!
-Kayıkla evinize gideceğiz ya sizin, evde yokluk olmayacak değil mi?
-Olmayacak öğretmenim.
-Hepimiz bir olursak yokluk çekmeyiz biz Ruveyda.
-Bence de, yoksullar bir olmalı!
Ruveyda, sekiz yaşında bir esmer gülüştür okulumda, bir yoksul mutluluk, solgun bir umut…
Can kızım benim, öz kızım; gün gelir biter bu yokluklar, yoksulluklar.
Biz bir avuç çoğalacağız gün be gün; bir avuç tohumken koskocaman bir bağ bahçeye duracağız, uçsuz bucaksız bir ormana dönüşeceğiz, özgür bir ülke, özgür halklar olacağız.
Din ve milliyetçilik yitirecek hükmünü, ayrıcalığını, ayrımcılığını güzel kızım; sulh içinde yaşayana, emek verene vicdanlı olana kıymet verilecek bu ellerde, sermayesi para puldan, kinden, kibirden, ibaret olanlara değil!
Şirin kızım benim, gün gelir biter bu suskunluğumuz, yorgunluğumuz. Biz ki suskunluklar, yorgunluklar biriktireniz kederli ömrümüze, kanaya kanaya yaşayan, yara bere içinde kalanız.
Ah Ruveyda, bineceğiz senin kayığına yoksul çocuklarla bir; Ruveyda`nın Kayığıyla yoksullukları bitirmek için yol alacağız.
Eşit olacağız bir gün Ruveyda; emeğimiz de,vicdanımız da eşitlik için!
Eşitlik bize, cümle canlara iyi gelir kızım; gelirimizi soranlara “eşitiz” diyeceğiz bir gün!
Özgür halklar eşit yurttaşlarla mümkündür; eşitlik ise çoğullukla doğar, emekte, sulhta, vicdanda birlikle büyür.
Eşitliğe büyüyeceğiz Ruveyda; özgürce, özgürlükle kuracağız yaşamı, ömrümüzü, ülkemizi yeniden…
Ergür Altan (erguraltan@gmail.com)
Dünyalılar