Detroit’ in iflası ne bir gecede oldu ne de kaza sonucu meydana geldi. İflasta ırkçılık büyük rol oynadı.
İkinci dünya savaşı boyunca Detroit ve diğer kuzey şehirlerine çok sayıda zenci göç etti. Göçlerin kaynağı; A.Philip Randolph’ ün önderliğindeki protestoların zorlaması ile Başkan Roosevelt’ in savunma sanayinde ayrımcılığı engelleyen Başkanlık Emri 8802’ nin yürürlüğe girmesini sağlaması oldu.
Savaştan sonra beyazlar, zencilerden uzaklaşmak için banliyölere göç etmeye başladı. Çünkü zencilerden vergi almak ve okullarda ve iş hayatında onlarla olmak istemiyorlardı.
Sonuç olarak şehir ve banliyö arasındaki politik farklılıklar derinleşti.
Şehir halkı gittikçe yoksullaştı ve kent konseyleri daha da ileri gitti. Aynı zamanda banliyöler de zenginleşti. Yasama kurumları daha fazla muhafazakarlaştı, sendikalara saldırıldı, “meşru müdafaa” ölçütleri kabul edildi, özelleştirmeler ile şehir talan edildi ve son olarak, atanan Acil Durum Yöneticileri ile büyük ölçüde zencilerin yaşadığı şehirler yoksullaştırıldı.
Ancak bu bir hikayenin sonu iken bir başka hikayenin başlangıcı oldu.
Sanayisizleştirmenin getirdiği yıkım ile karşı karşıya kalan, büyük çoğunluğu Afro-Amerikan Detroitliler pes etmedi. Bunun yerine boş kalmış bahçelerden yararlanmaya başlayarak kendilerini beslemek için bir kentsel tarım hareketi geliştirdiler ve böylelikle mahalleyi baz alan sanayi sonrası kent temeli atılmaya başlandı.
Bu temel bugüne kadar her yıl genişleyerek ve güçlenerek büyüdü. 3D yazıcıların mümkün kıldığı yeni üretim tarzı ile desteklenen mahalle örgütleri; Detroit Özgür Gazete köşe yazarı John Gallagher’ ın önemli kitabı Reimagining Detroit de açıklandığı gibi hizmetin yeni modeli sayesinde kent yönetimleri ile yer değiştirebilir.
Shea Howell bu haftaki yazısında bu durumu şöyle açıklıyor.
“Detroitliler yaşamak için yeni yollar geliştirmede ön ayak oldular. Azalan nüfus ve arazi bolluğu ile yerel gıda üretilmesi; kendi kendine yeterli, sağlıklı topluluklar oluşması ve toprağı ıslah eden ve sahiplenen yeni nesiller oluşması gibi yeni bir vizyon sunan, dünyanın en büyük kentsel tarım hareketi ortaya çıktı.”
“Kilise, sinagog, park, okul bahçeleri; mahalleli için tarım ve dinlence alanları oldu. Otobüslerin nadir çalıştığı şehirde, bisikletler ulaşım için daha sağlıklı araçlar konumuna geldi.“
“Polisin nadiren geldiğini ve geldiğinde ise genellikle işleri daha da kötüleştirdiğini fark eden mahalleli ve topluluk organizasyonları, anlaşmazlıkların giderilmesi ve barışçıl çözümler geliştirmek için çalışıyor. Şiddeti protesto eden, mahalleliyi bir arada tutmak için çaba harcayan, insanların sorunlarını çözmeleri için yeni yöntemler oluşturan “Barış Bölgeleri” oluşumları ortaya çıktı.”
“Herhangi bir Detroitliye gelecek ile ilgili soru sorduğunuzda muhtemelen iki şey duyarsınız. İlki ; kesin olan bir şey varsa bizi bizden başka kurtaracak kimse yok. Eğer verimli, güvenli ve mutlu bir şehir istiyorsak ancak mahalle seviyesinden başlayarak; birlikte yaşamanın yeni yollarını bularak bunu sağlayabiliriz. Biz hiçbir çıkışın olmadığı bir durumda daha iyi bir yol bulmayı öğreniyoruz.
İkincisi ise; çoğu insanın kabul ettiği üzere, yoğun iş kapasitesi geri gelmeyecek. Biz endüstriyel iş sisteminin sonunda ve yerel ihtiyaçlarımızı sağlayacak ürün ve hizmet üretimi için yeni iş tipleri geliştirme döneminin başındayız. Yeni çalışma ve yeni kültür, yerel üretim ve tüketim temelinden çıkacak ve şehir boyunca yükselecek…”
“…birçoğumuz için gelecek böyle olacak.”
http://michigancitizen.com/detroits-bankruptcy-and-resilience/
Yeşil Gazete için çeviren: Zeliha Yıldırım
www.dunyalilar.org