O sahneyi çok iyi somutladım. Bir mitinge gider gibi gideceğim idama. Asılma günü gelip çatınca, o sevdiğim giysilerimi giyeceğim. Postallarımı, parkamı…
Beyaz ölüm gömleğini giydirmek isteyecekler. Giymeyeceğim. Traş filan da olmayacağım. Önce gidip orada oturacak, bir sigara yakacağım. Sonra demli güzel bir çay içeceğim. Ha bak Rodrigo‘nun o ünlü gitar konçertosunu dinlemek isterim orada. Sanırım asılacak bir insanın son isteğini geri çevirmezler. Sonra urganı kendim geçireceğim boynuma. Ve dönüp orada asılmamı seyredenlere: Burada ölen yalnızca bedenimdir diyeceğim. Ama düşüncemi öldüremeyeceksiniz…
Deniz Gezmiş
Dünyalılar