Çocuk kitabı olduğu, çocuklar için yazıldığı için olsa gerek Yaşar Kemal’in en az tanınan romanıdır “Filler Sultanı ile Kırmızı Sakallı Topal Karınca”. Bir halk öyküsünden esinle, fillerle karıncaların savaşını anlatan, bir sömüren-sömürülen alegorisidir. Kitabın son cümlesi şudur: “Kıssadan hisse, yeryüzünün bütün karıncaları birleşince…” ötesini Yaşar Kemal anlatsın:
“Bu romanda, karıncaların kişiliklerini, yaratıcılıklarını ellerinden alabilmek için filler önce karıncalara özdillerini unutturmaya çalışıyorlar. Fil okulu açıyorlar. Karıncaları filleştirme okulu. Romandaki bu görüntünün benzerini Türkiye’de her zaman görebiliriz. Türkiye’de az mı karıncayı fil yapma okulu var? Emperyalizmin baş amacı da insanları kendi kendilerine karşı yabancılaştırmaktır. Karıncayı filleştirme okulları, borazanlar, kitle haberleşme araçlarıyla beyin yıkayıcı her türlü yayın yapılıyor ama sonunda bütün bunlar karıncaları özbenliğinden koparamıyor ve karıncalar sonunda filleri yenilgiye uğratıyor.
Biz de inanıyoruz ki, çağımız insanlığı, kendisini kendisine yabancılaştırmaya çalışanlara yenilmeyecektir. İnsanlığı insanlıktan çıkarmak için çağımızda öylesine çabalar harcanıyor ki, şöyle ilk bakışta karanlık, korkunç umutsuz bir duvarla karşılaşıyoruz. Ama biliyoruz ki, bunun yıkılışı yakındır.
Neye üzülüyorum biliyor musunuz, bu kitabı okuduktan sonra, özellikle de çocuklar, filleri belki hiç sevmeyecekler. Bu bana çok dokunuyor… Ne yapabilirdim ki? Oysa filler, bugünkü sömürücüler kadar ne korkunçtur, ne zalimdir, ne özgürlük düşmanıdır, ne işkencecidirler… Çocuklar yine de fillerin kişiliklerine düşman olmayacaklardır bence. Filleri bu çağdaş canavarların simgesi yaptım diye filleri gerçek birer canavar olarak görmeyeceklerdir. Benim burada attığım taş, dediğim kuşu mutlaka vuracak gibime geliyor. Çocuklar, neyin değişmesi, kimlerin ortadan kaldırılması gerektiğini açık seçik bilecekler ve sonunda fillere haksızlık ettiğimi anlayacaklardır. Bu konuda çocuklara çok güveniyorum.”
Dünyalılar