1948 yılında Büyük Atlantik ve Pasifik Çay şirketi, ya da diğer adıyla A&P, “Geleceğin Tavuğu” adlı bir yarışma organize etti. A&P o zamanlar Amerika’daki en büyük süper marketti ve aynı zamanda ülkedeki en büyük tavuk ürünleri satıcısıydı. Tavuk İkinci Dünya savaşı sırasında karneye bağlanmamış bir protein kaynağıydı. Ve bu pazarın büyütülmesi karlı bir girişim olacaktı. Aynı görüşleri paylaşan USDA ( U.S. Department of Agriculture ) da bu yarışmanın sponsorleri arasında yerini aldı.
Yarışmanın amacı: daha büyük göğüs etli, daha büyük butlu ve basitçe daha fazla beyaz etli tavuğu Dünya’ya kazandırmaktı temelde. Bir başka hedefleri de daha çabuk büyüyen bir tavuk elde etmekti.
Yarışma Amerika’da tavuklarını yumurta üretimi için kullanmakta olan çiftçilerin dikkatini çekti. Ayrıca yarışma sonunda kazanana verilecek ödülde oldukça yüksek bir meblağ idi. 40 finalist toplam 720 yumurtayı merkezi kuluçka ünitesine gönderdiler. Burada tavuklar standart bir diyetle kontrol edilen koşullarda yetiştirildi. Sadece 18’i dışında geriye kalanlar sağlıklı bir biçimde kuluçka makinalarından çıkmayı başardılar. Civcivlerden 400 kadarı kontrolleri yapıldıktan sonra işaretlendi ve devam eden 12 hafta boyunca ağırlıkları, sağlıkları, görünüşleri yakından takip edildi. yeterli olgunluğa geldiklerinde her türden bazıları seçilip, kesildi, jürinin karşısına çıkmak için hazırlandı.
Yarışmanın finali bir şenlik havasındaydı. Çeşitli konserler, danslar, gösteriler ile herkes neşe içinde ödülü kazanacak tavuğu bekledi. Bu esnada bir güzellik yarışması bile düzenlendi. Aşağıdaki videoda şu ana kadar kısaltarak aktardıklarımızı inceleyebilirsiniz.
Sonuçta kim kazandı? Arbor Acres White Rocks’un beyaz tüylü kuşları yarışmayı saf-ırk kategorisinde kazandı. Ancak Vantress kuluçkalarından gelen Kırmızı Korniş kırmaları bunlardan daha iyi performans gösterdi. Ardından bu iki tür birbiriyle çiftleştirilerek Arbor Acre türü oluşturdu. Bugün dünyadaki hemen hemen tüm tavuk çiftlikleri bu tür tavuğu yetiştirmekte.
O zamanlar Arbor Acres bir İtalyan göçmeni olan Farnks Saglio tarafından yönetilen ve Konnektikıt’da meyve ve sebze ticareti yapan küçük bir aile şirketiydi. Ancak oğlunun yetiştirdiği tavuk bu yarışmayı kazanınca bu herşeyi değiştirdi. Ülke çapında üretime başladılar. Zamanla tavukların göğüsleri daha da büyüdü hatta tavukların tüyleri kolay yolunabilsin diye tüylenmeyi bile azaltmayı başardılar. Kısa bir zaman sonra Arbor Acre şirketini Amerika’daki tüm büyük tavuk üreticilerine tavukları sağlamaya başladı.
1964 bu firma Nelson Rockefeller tarafından fark edildi ve satın aldı. Böylece döngü tamamlandı. Firma globalleşti. 2013 yılında Çin’deki tavukların bile yarısı Arbor Acre şirketinin tavuklarından genetik link taşımaktaydı
Peki 1948’deki “Yarının Tavuğu” yarışmasını kaybeden binlerce çiftçiye ve onların tavuklarına ne oldu?
Birçoğu çiftliğini zaman içinde kapatmak zorunda kaldı elbette. Endüstriyel tavuk üretiminin artması ile tavuk çeşitliliğinde azalma yaşandı. Kapanmayan küçük çiftliklerinde satışlarına çeşitli ambargolar konuldu, tavuk üretimi için katı kurallar getirildi. 
Günümüzde artık tavukların hayat süresi kısaldıkça kısalıyor. Daha net olmak gerekirse 4 ila 7 haftaya. 1950’lerde bir tavuk 16 hafta kadar yaşarken artık 4 ila 7 hafta arasına düştü bu süre. Daha çok beyaz etli, şişman tavuklar üretmeyi başardık ama artık bu tavuklar daha sağlıksız. Zayıf bacakları, kalpleri aşırı gelişen bu vücutları desteklemiyor. Artık onlarında kardiyovasküler ve iskelet problemleri var. Vücutlarına o kadar fazla antibiyotik pompalandı ki bunlara karşı bağışıklık geliştirdilerve hastalıklar karşısında artık daha çaresizler.
Bugün hala “Yarının Tavuğu” yarışmasının tavuklarını yiyoruz, ancak belki de yeni bir yarışma yapmanın da zamanı gelmiştir.
Derleyen: Sibel Çağlar
Kaynak: http://modernfarmer.com/2014/05/today-eating-winners-1948-chicken-tomorrow-contest/
http://superileri.com/