Ceviz Ağacı – Öykü
Şiddetli rüzgârın ürkütücü halleri vardır, bir şey olacakmış gibi tedirginlik yaratır. Tam da böyle bir günde, evimizin geniş büyük camları olan balkonundan etrafı seyrediyorum. Rüzgâr her şeyi savuruyor, ıslık sesleri cama değiyor sanki, hava sıcak ama üşüyorum.
Üzerime bir şey almak için ayağa kalktığımda bir gümbürtü kopuyor. Karşımızdaki komşunun ceviz ağacı bıçkıyla kesilmiş gibi ortadan ikiye bölünüyor. İnanılır gibi değil. Ağacın dalları yaprakları geliyor, cama yaslanıyor.
Komşumuz Arif amca telaş içinde bir o yana bir bu yana koşturuyor. Bahçesinde bir sürü ağaç sebze meyve var ama ceviz ağacı en büyük, en heybetli olanıydı. Birkaç saat sonra rüzgâr diniyor, ortalık yine sütliman, dışarıya çıkıp koşa koşa Arif amcanın yanına gidiyorum. O kadar üzgün ki utanmasa çocuk gibi ağlayacak.
“Ağaç,” diyor, “İnsan gibidir. İçinde bir sürü değerleri barındırır. Küçücükken ekersin, o dallanır, budaklanır, zaman onu büyütür. Bir gün kulağını büyük bir ağacın gövdesine daya ve dinle bak, kaç tane insan sesi duyacaksın, her bir dal insan olur onun içinde, iri dallar cılız dalların üstüne basarak güçlenir, güçlü dallar birleşir, gövde olur, karşıdan bakınca heybeti insanı ürkütür. Dersin ki bu ağaca artık hiçbir şey olmaz.”
“Sonra bir rüzgâr eser, yılların büyüttüğü ağacı ikiye böler, ne dal kalır ne budak. Bundan sonra ikisinin de birbirine hayrı olmaz, ikisi birden kurur. Yazık değil mi bunca emeğe?”
Üzülme Arif amca yine ekeriz, yine büyütürüz.
“Ekeriz, ekeriz kızım da bir ağaç kolay mı büyüyor? Bir fidanın adam olması yıllar sürüyor, buna can mı dayanır?”
Dayanır Arif amca. Senin ömrün bana, benim ömrüm benden sonrakilere dayanır. Yarın sen bir fidan al, ben çapayı alayım elime. Yeni bir fidan dikelim. Bizim fidanımızın dalları birbirinin üstüne basmasın. Bütün dallar bir bedende özgürce yaşasınlar. Rüzgâr bazen kül eder, bazen har eder. Biz rüzgârı ateşimize har edelim, haftaya da benim için bir fidan daha dikelim. Hem sen demez miydin ağaçlar da insanlar gibi el ele büyür diye…
Songül AYDIN
Not: Songül Aydın; Umuda Ezgi grubunun 2014 yılında kaybettiğimiz kurucusu ve solisti sevgili Nihat Aydın’ın eşidir…