3 Aralık Tarihi “Uluslararası Engelliler Günü” Olarak Kutlanıyormuş!
Birleşmiş Milletler kararıyla 1992 yılında, 3 Aralık tarihini “Uluslararası Engelliler Günü” ilan edildi. O günden beri de 3 Aralık tarihi, “Uluslararası Engelliler Günü” olarak kutlanıyor.
Hayatın egemeni olanlar, önce insanları kategorize ederek ötekileştiriyorlar, sonra da ötekileştirdikleri topluluk için özel bir gün icat ederek, insanların ötekileştirilmesine karşı kampanyalar örgütleyerek suçlarını örtbas etmeye çalışıyorlar.
Hâlbuki ötekileştirilmiş bir topluluk için özel bir gün ilan etmek, bu topluluğun ötekileştirilmesinin resmen ilan edilmesinden başka bir şey değildir.
Engelliler için istihdam alanı yaratmakla, metro istasyonlarına engelli asansörü yapmakla, engelliler için, onların kullanabilecekleri arabalar imal etmekle, okullar inşa etmekle sorunların aşılabilmesi mümkün değildir.
Elbette ki bunlar da çok önemlidir ama tek başına çözüm değildir.
Engellilerin asıl engeli, “normal” olana göre oluşturulmuş, örgütlenmiş olan toplumdaki ırkçı zihniyettir.
Evet, engellilerin en büyük engeli, içinde yaşadıkları toplumdur.
Asıl aşılması gereken de, asılması zor olan da budur.
Zira engelliler, toplum açısından kimi zaman lanetli, kimi zaman fazlalık, kimi zaman acınılması gerekenler, kimi zaman ise ailesine “Tanrı’nın vermiş olduğu bir ceza” olarak görülmüş ve ötekileştirilmiştir.
Bununla da kalınmamış, aşağılanmış, kovulmuş, dövülmüş, lanetlenmiş, yakılmışlardır.
O halde ne yapmalı?
Engelsiz bir yaşam için en gerekli olan en temel şey, toplumun kendi ırkçı zihniyetiyle yüzleşmesidir.
Bunun en öncelikli koşulu ise, “normal”, “normal olmayan” türünden kategorileştirmelerden imtina etmektir. Bir diğer koşulu ise, engellileri de hesaba katarak bir yaşam örgütlenmek için kafa yormak yerine, bunu onlarla birlikte yapmaktır.
Rosza Roz